Vlak voor de vakantie heeft de gemeenteraad de kaders voor de begroting van de gemeente vastgesteld. De kaders gaan uit van een structureel tekort op de begroting, dat aangevuld wordt met eenmalige maatregelen: de verkoop van vastgoed, minder afschrijven en gebruik reserves.

Met deze aanpak worden de problemen niet kleiner. Ze worden vooruitgeschoven. Maar het probleem is niet weg. Voorschoten Lokaal wil dat de tering naar de nering gezet wordt en dat de schulden afgelost worden. Alleen dan komen we uit de neerwaartse spiraal van gaten vullen en creatief boekhouden.

Vijftien jaar geleden was Voorschoten een rijke gemeente, met tientallen miljoenen op de bank en een sluitende begroting. Nu is er een structureel tekort op de begroting en staan we tientallen miljoenen in het rood. Hoe dat zo gekomen is, staat keurig uitgelegd in de kadernota.

Wat is er eigenlijk aan de hand?
De uitgaven zijn volgens een analyse van de provincie 4,8 miljoen hoger dan de inkomsten. En de gaten worden gevuld met de verkoop van tafelzilver. Het onderhouds- en voorzieningenniveau is al verlaagd; het Cultureel Centrum moet dicht en subsidies omlaag.

Het college en de meerderheid van de gemeenteraad kiezen voor pappen en nathouden. We halen wat uit de reserves en we schrijven minder af. Zo ontstaat er weer wat ruimte. Maar het blijft een trucje.

Voorschoten Lokaal wil dat de structurele uitgaven lager zijn dan de structurele inkomsten. Zo komt er ruimte om de schulden af te lossen. Wat nodig is, is lef. Lef om kosten kleiner te maken. Lef om tegen besluiten uit het verleden te zeggen: dat doen we niet! Want zeg nou eerlijk; wie zou het erg gevonden hebben wanneer we de 1,2 miljoen voor de vervanging van vuilnisbakken niet zouden hebben uitgegeven?

Gewoon het lef om bij iedere uitgaaf te kijken of het nu nuttig en noodzakelijk is. Want dat gaat thuis ook zo. Wanneer kosten stijgen en inkomsten omlaaggaan, maakt u keuzes. U blijft niet op de oude voet verder gaan.

Het is belangrijk om te beginnen met af te lossen. Juist nu, omdat de rente nu erg laag is. Per procent dat de rente stijgt, kost dat de gemeente bijna een half miljoen structureel per jaar. Dat kunnen we niet hebben.  De erfenis is opgegeten. Het tafelzilver verkocht. De kinderen krijgen vrijwel geen zakgeld meer. Maar wel gewoon dat tweede huisje en de vierde vakantie aanhouden!? Zo kan het niet langer. Het roer moet om!

Wilt u reageren: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Back To Top