Door mijn werk bij de Verenigde Naties en diverse ontwikkelingsorganisaties in onder meer India, Pakistan en China, weet ik hoe belangrijk het is dat je gehoord wordt, dat je mee kan doen in de samenleving. Conflicten in die landen zijn vaak terug te voeren op achterstelling van groepen. Denk aan de moslim- en christelijke minderheid en de kastelozen (Dalits) in het hindoeïstische India. Zij zijn veroordeeld tot de minst aantrekkelijke banen, de hogere kasten kijken stelselmatig op hen neer. Dat raakt aan je waardigheid als mens. Hoe mooi is het om te zien dat na veel investering Dalit vrouwen nu hun rechten kennen en zich durven uit te spreken. Een aantal heeft zich verkiesbaar gesteld voor het lokale bestuur en maakt inmiddels deel uit van de gemeenteraad.
‘De boel bij elkaar houden’

Gelukkig is de situatie hier anders. Wij kennen deze uitwassen niet. Maar ook in Nederland moeten we ervoor waken dat er geen tweedeling in de samenleving ontstaat. Inwoners met kansen en mogelijkheden, en anderen voor wie dat niet is weggelegd. Toen Job Cohen als burgemeester van Amsterdam, ‘de boel bij elkaar houden’ als een belangrijke taak zag, werd daar lacherig over gedaan. Onterecht! Hij had goed in de gaten waar het in de kern om gaat: sociale cohesie, zorgen dat iedereen een stem heeft en mee kan doen. De PvdA ziet het belang van verbinding in de samenleving en werkt daaraan!

Goede en breed gedragen besluiten
Mijn ervaring bij het werken met uiteenlopende belangengroepen gebruik ik in de Voorschotense politiek. Om tot goede en breed gedragen besluiten te komen hecht ik eraan bij de start van trajecten met politieke partijen, organisaties, inwoners en bedrijven te spreken over hun inzichten en standpunten. Wat zien we als probleem en wat willen we met elkaar bereiken? Het gaat om de ontwikkeling van een heldere visie. Ik vind het daarbij belangrijk om naar alle groepen te luisteren, of ze nu een meerderheid of minderheid vertegenwoordigen. Dat betekent vroegtijdig samen optrekken, heldere kaders uitzetten en profiteren van ieders bijdrage.

Je ziet dat wanneer er problemen ontstaan, dit vaak te maken heeft met het ontbreken van een goed en transparant proces. Een proces waarin betrokken partijen serieus genomen worden en duidelijk is wat er met hun inbreng wordt gedaan. Dat kom ik bij een aantal trajecten in de gemeente tegen (bijv. de bebouwing van het Arsenaal/Segaar terrein en de ontwikkeling van een multifunctionele accommodatie), en dat merkte ik ook bij de bespreking van de geluidsoverlast van de A4 in de Provinciale Staten. Het maakt dat trajecten onnodig lang duren, het vraagt veel van alle betrokkenen, en niet onbelangrijk, het kost extra geld. Ik ben blij dat we in Voorschoten aan een betere procesvoering werken, maar het gaat er uiteindelijk om wat we daarvan in de praktijk zien.

Uitdagingen voorbij de gemeentegrenzen
De afgelopen jaren heb ik gewerkt aan een sociale én groene gemeente. Veel uitdagingen gaan echter voorbij de gemeentegrenzen. De komende jaren staan het werken aan de energietransitie, wonen en bereikbaarheid hoog op de provinciale agenda. De klimaatverandering heeft grote ruimtelijke, economische en sociale gevolgen. We zullen toe moeten groeien naar een nieuwe manier van leven, wonen en werken. Van de provincie wordt verwacht dat zij de regie neemt in deze transities, dat zij richting geeft, (ruimtelijke) prioriteiten stelt, aan kennisontwikkeling werkt en samen met gemeenten en waterschappen uitvoert. Dat betekent ook werken aan draagvlak bij de bevolking en aandacht hebben voor een eerlijke verdeling van kosten.

Het zijn ontwikkelingen die mij aan het hart gaan en waar ik graag over meedenk. Mijn inzet: zorgdragen voor goede besluitvormingstrajecten, zorgvuldig doordenken van kwesties, samenwerken met inwoners, organisaties en andere partijen, én effectief communiceren!