GGZ Leiden Rivierduinen. Foto | pr

Voorschoten – Ze woont in Voorschoten en heeft een complexe Posttraumatische stressstoornis. Tot voor kort was ze onder behandeling bij GGZ Leiden/Rivierduinen maar de afdeling waar ze behandeld wordt gaat dicht omdat er te weinig vraag naar behandeling was, volgens de organisatie. Anna * bestrijdt dat. Ze is ten einde raad en vecht voor haar behandeling.

Bij Rivierduinen zijn ongeveer 150 vrouwen in behandeling met vroegkinderlijke traumatisering resulterend in een complexe PTSS in behandeling. “Een vergelijkbare behandeling is nergens anders in de regio te volgen”, vertelt Anna. “En nu de afdeling dicht gaat, staan we binnenkort op straat.” Het GGZ is verplicht de zorg over te dragen, maar niemand kan ons zeggen hoe het verder gaat.

Vertrouwensband
De PTSS-behandelingen hebben tijd nodig en dat heeft alles te maken met de vertrouwensband tussen patiënt en behandelaar.  “Een wisseling van behandelaar, levert de patiënt altijd een enorme terugval op”, aldus Anna. “Groepsbehandelingen gaan uit van minimaal anderhalf jaar. Stel je voor dat je net vier maanden bent begonnen na al een half jaar te hebben gewacht en dan hoor je dat het weer stopt. Daar kunnen deze patiënten helemaal niet mee omgaan!” Vroegkinderlijk getraumatiseerde vrouwen hebben geen lobby, geen belangenvereniging.

Te duur
Volgens Anna is het balletje aan het rollen gegaan door berichten in de media. “Berichtgeving die niet klopte maar omdat dit voor GGZ een relatief ‘kleine’ afdeling is, werd besloten deze dan maar te sluiten. Het hele team van traumabehandelaren moet vertrekken. Ervaren psychotherapeuten zijn duur, andere instellingen zijn al begonnen deze door goedkopere GZ-psychologen te vervangen. Het moeizaam opgebouwde behandelcontact is hierdoor in één klap vernietigd.”

Wachtlijst
"GGZ Rivierduinen geeft als reden voor de sluiting op dat er te weinig vraag naar de behandeling is. Ze zeggen dat complexe gevallen kunnen worden verwezen naar centrum 40-45. Dat klopt van geen kant”, briest Anna. “Ten eerste is er genoeg vraag naar behandelingen. 150 patiënten is niet niks, en het centrum 40-45 is gespecialiseerd in oorlogstrauma. Andere psychische hulporganisaties weigeren cliënten met een complexe problematiek.. Bovendien verhuist het centrum 40-45 naar Diemen en is er een wachtlijst. Hoezo continuering van de behandeling?”

Specialisme
Vrouwen uit de hele regio zijn de dupe van deze sluiting. “De behandeling van een complexe PTTS is nogal gespecialiseerd. Vrij gevestigde behandelaren hebben lange wachttijden en kunnen lang niet dezelfde behandeling bieden. En al helemaal niet de belangrijke groepsbehandelingen waar de vrouwen leren weer contacten op te bouwen, en in een veilige omgeving aan stabiliteit werken.  Dus daar kunnen we niet terecht terwijl huisartsen, ook in Voorschoten, nog steeds naar de afdeling van GGZ Rivierduinen verwijzen. Wat we moeten gaan doen, weet niemand!”

Andere eisen
Een woordvoerder van GGZ Rivierduinen wijst op de voortdurende beweging in de gezondheidszorg. “De buitenwereld stelt andere (kwaliteits)eisen dan voorheen. GGZ Rivierduinen past haar organisatie zo aan, dat zij hierop blijvend actief en flexibel in kan springen. Dit betekent anders organiseren maar ook met verminderde budgetten zo goed mogelijke zorg bieden. Het psychotraumateam in deze regio gaat het zorgaanbod beter afstemmen op de veranderende zorgvraag. De groepsbehandeling voor psychotrauma wordt omgezet in poliklinische behandeling omdat de vraag naar groepsbehandeling af is genomen. De groepen zijn al een langere periode niet vol. Er is geen sprake meer van een apart psychotraumateam maar psychotraumabehandeling blijft wel onderdeel van het aanbod.”

GGZ stelt met alle patiënten persoonlijk contact te hebben om afspraken te maken over afbouw van de groepsbehandeling en individuele behandeling. “Daarbij proberen we zoveel mogelijk de behandeling bij de huidige behandelaar te continueren of bij andere deskundige behandelaars. Ook zijn wij in overleg met collega-instellingen om te bespreken wat zij in deze kunnen bieden.”

Anna laat het er niet bij zitten. Deze week nog gaat er een officiële klacht naar de klachtencommissie en ze zoekt de openbaarheid. Geen sinecure voor een vrouw die aan een dergelijke psychiatrische aandoening leidt.


*Anna is een gefingeerde naam.

Back To Top