Voorschoten – Een mooie zwarte broek, een charmant strak gesneden zwart-wit jasje met strik. Maar weinigen zullen mevrouw Weststrate-Faase haar hoge leeftijd schatten en toch vierde zij vandaag haar 100e verjaardag. In de tuinkamer van woonzorgcentrum Adegeest kwamen familie, vrienden en de burgemeester haar feliciteren.
Tot voor kort woonde mevrouw nog zelfstandig maar sinds de zomer is zij verhuisd naar het gloednieuwe gebouw aan de Bachlaan. “En ze vind het hier heerlijk”, vertelt dochter Carla.
Mevrouw heeft een bewogen leven gehad. Ze werd in 1915 geboren in het Zeeuwse Oud-Vossemaar als oudste kind van een binnenschippersechtpaar. Er volgden nog zes kinderen op de boot. Al snel moest ze meehelpen in het gezin maar dat vond ze niet erg. Het zorgen zit haar in het bloed. Als ze op 25-jarige leeftijd net met haar opleiding tot verpleegster is begonnen, slaat het noodlot echter toe.
“In het eerste jaar van de Tweede Wereldoorlog sterven allebei haar ouders aan kanker”, zegt Carla. “En mijn moeder moest thuiskomen om voor het gezin te zorgen en hield gelijk het bedrijf gaande door met het schip te varen. Tegen het einde van de oorlog heeft ze moeten besluiten de boot te laten zinken zodat de Duitsers deze niet zouden inpikken. Iets wat veel binnenschippers deden in die tijd. Maar ja, geen inkomen, geen huis. Toen is ze met alle kinderen naar Utrecht gegaan en in een leeg huis getrokken.”
In het Utrechtse kwam mevrouw haar man tegen. Een alleenstaande Zeeuw bij de Rijkspolitie met vijf kinderen. “Die kinderen zaten allemaal in tehuizen als hij moest werken. Na hun huwelijk zijn alle kinderen weer thuis komen wonen”, vertelt Carla. “Daarna werden mijn broer en ik geboren.”
Meneer werd overgeplaatst naar Voorschoten en dus verhuisde het gezin. “Ik was toen zes. Tussendoor hebben we nog een jaartje in Stolwijk gewoond maar kwamen daarna weer terug. Het huis stond altijd voor iedereen open. Een ziek familielid, inwonende kleinkinderen en zelfs psychiatrische patiënten die mijn vader op straat vond, mochten blijven. Mijn moeder zorgde voor alles en iedereen. Toen mijn vader ziek werd en eigenlijk naar een verpleeghuis moest, heeft ze dat resoluut afgewezen: dat doe ik zelf wel.”
Mevrouw is nog goed gezond. Ze hoort niet meer zo best en loopt met een rollator maar dat is het dan ook. In het nieuwe Adegeest woont ze met veel plezier. "En ook hier is ze weer aan het zorgen. Gewoon in haar eigen huis. Stof afnemen, soppen, ze vind het heerlijk. Als ze een goede dag heeft staat ze nog rustig op een trapje om de keukenkastjes uit te mesten. Ze heeft een enorme levenskracht. Verder houdt ze nog alles bij in de krant en kijkt ze graag televisie. Haar favoriet? ‘Flikken Maastricht’ natuurlijk. Alles wat met de politie te maken heeft.”
Mevrouw heeft drie kleinkinderen en drie achterkleinkinderen.
