Nico Fennes in het Vierdaagse legerkamp. De derde dag was de zwaarste. Vandaag loopt Nico over de Via Gladiola. Foto | Facebook Nico Fennes

Voorschoten – Nico Fennes heeft donderdag de Zevenheuvelroute gedaan, de derde dag van de 100e Vierdaagse. Een kuitenbijter, noemt hij het. Na afloop mocht hij uitrusten in het legerkamp bij Mook:

Na een uur of vier goed slapen bereiden we ons voor op de derde Vierdaagse dag, de dag van Groesbeek. Vandaag gaat er zekerheidshalve Paracetamol en Ibuprofen mee in de heuptassen wegens verwachte ‘pijntjes hier en pijntjes daar’.

Bij de Wedren zien we dat er gisteren meer dan 2000 wandelaars zijn uitgevallen. We gaan met ruim 45.000 de nieuwe dag in. De organisatie is strak. Pas na het scannen van je vierdaagse polsband - deze is maandag omgedaan - en het tonen van je startbewijs mag je weg. Het scannen houdt enigszins op, daarom staan er brede lange rijen voor de controle. Op 05:06 zijn wij er langs. De studenten staan weer klaar om ons opnieuw te begroeten en lijken talrijker en uitbundiger dan eerdere dagen. ‘Nog 50 km’, roept een van hun (wij lopen 40).

Zeven heuvelen
Vandaag lopen we de Zevenheuvelenroute, die bekend staat als een kuitenbijter door het geaccidenteerde terrein. Het parcours loopt door het bosrijke gebied met plaatsen als Mook, Malden, Middelaar, Plasmolen, Milsbeek en natuurlijk Groesbeek. Na het terrein van de Radboud universiteit te zijn gepasseerd, galmt het bekende ‘Goedemorgen’ uit de megafoon. ‘Dag mijnheer’. Wij waarderen dat ie er weer is.

Het straatbeeld in de dorpen is eender aan dat van vorige dagen: uitgelopen inwoners, versierde straten, muziekbandjes, kinderen die uitdelen, ouderen langs de weg en vooral veel enthousiasme zelfs op dit vroege tijdstip.

Landsvaandel
Bij Mook is een groot legerkamp ingericht. Internationale marstroepen stromen het terrein op en af. Elk peloton draagt fier het landsvaandel vooruit. Vooral Noren, Zweden, Duitsers, Fransen en Engelsen aan hun vlaggen te zien. Wij gebruiken het legerkamp om te rusten en te drinken. Voor mijn Canadese Facebook vrienden maak ik foto ’s van de Canadian troopers.

Erwin
Weer op weg zie ik even later Erwin lopen. Een jonge vent die ik ken van de Rotterdamse RET loopgroep. Hij doet de 55 km en heeft zichtbaar pijn. ‘Ik heb blaren’, zegt ie en overweegt te stoppen. ’s Avonds in het Vierdaagse journaal ’s zie ik hem in de bezembus stappen. Ach, rot voor hem.

25 graden
Het lopen met Fred gaat uitstekend. Wij lopen een straf tempo. Met mijn oortjes luister ik U2, wat energie geeft. Rond half tien zitten we al op 22 km. Nog maar eens een rustpauze pakken dan op het volgende legerkamp. De militairen zijn absoluut gastvrij. Het maakt hun niet uit dat je als burgerwandelaar koffie komt halen. We gaan dan weer verder. De route is erg mooi en inderdaad heuvelachtig met korenakkers en bosjes die verkoeling bieden. In de zon is het 25 graden. Onze voeten voelen verhit aan en de ruggen zijn pijnlijk, maar verder zijn we oké.

Goede doelen
De verzorgingspost van de ALS Stichting merken we deze keer niet op. We wilden langsgaan, maar vandaag dan gemist. Aan de Vierdaagse zijn bijna 50 goede doelen gekoppeld, zoals: Unicef, Liliane fonds, de Nierstichting en andere. Als loper kan je er voor kiezen voor een van deze doelen te lopen en zodoende aandacht van nieuwe sponsors te krijgen. Met Willem Schoneveld loop ik voor ALS. Op de sponsorsite zie ik dat de ALS lopers gezamenlijk al meer dan 50.000 euro binnen hebben. Een fantastisch bedrag voor de ALS stichting.

Opa Sing Fred
Om 13:36 lopen we de Wedren binnen. Deze dag was voor ons de zwaarste van de drie. Gauw terug naar ons logeeradres voor verkoeling. Goed gedaan opa Sing, Fred. Morgen al weer de laatste dag.

 

Back To Top