Nico Fennes (l) en Willem Schoneveld bij de ALS verzorgingspost. Foto | Facebook Nico Fennes

Voorschoten - Het was gisteren Roze Woensdag tijdens de Vierdaagse. Nico Fennes, lopend voor 'Vrienden van Cock', schreef een verslag. Het team is opgezet door Willem Schoneveld. Vorig werd bij een vriend van hem, Cock, de ziekte ALS geconstateerd. Willem doet de sponsorloop om geld op te halen voor onderzoek naar deze ziekte. De twee hebben tijdens de Vierdaagse regelmatig contact.

Roze Woensdag
Door de mengpot van feestgeluiden uit het Nijmeegse centrum was de nacht weer kort. Het is ‘de dag van Wijchen’ die ook roze woensdag heet. Veel van de deelnemers steken zich dan ook in deze kleur. Fred, opa Sing, hijst zich in zijn daarvoor speciaal meegenomen roze wandelshirt. Ik loop in rood. Op teletekst lezen wij van de 1206 uitvallers na de eerste dag, de warmte eist zijn tol, waardoor er nu nog zo ’n dikke 45.000 deelnemers aan de start komen. Naast een boterham en gekookt ei, neem ik verder weinig mee, want deze dag is aangekondigd als zeer warm, dus geen ballast.

Late start
Met Fred sta ik 5:45 aan de start, dat heet hier ‘laat’. Samen zullen we oplopen zolang het wederzijdse tempo bevalt. Dat tempo zit goed tussen ons. We lopen zo ‘n 5,5 kilometer per uur wat goed bevalt. De route gaat nu meer naar het zuiden van Nijmegen en komt, net als in de komende dagen, langs het Radboud ziekenhuis. Van daar heb je een goed vergezicht op de stoet van mensen, die breed en onafzienbaar lang is. Even daarna staat op een rotonde, net als voorgaande jaren, een vriendelijke wat oudere man, die onophoudelijk iedereen goedemorgen wenst door zijn megafoon. ‘Goedemorgen’, roepen de meesten terug. Hij is langzamerhand een van de vaste Vierdaagse toeristen.

All inclusive
Schijnbaar alle bewoners van de dorpen waar we door lopen, nestelen zich langs het parcours om te kijken en de voorbijkomende lopers iets aan te reiken. De Vierdaagse loop je zowaar ‘all inclusive’ met al die aangeboden appels, kersen, drop, ijsjes en dergelijke. Nog meer dan gisteren bieden inwoners verkoeling met tuinslangen en sproeiers. Het moet ook want aan het einde van de ochtend voelt het best warm aan. De zon pikt op de huid. We zijn door de organisatie voor de warmte gewaarschuwd en moeten regelmatig drinken.

Vrienden van Cock
Willem Schoneveld wacht op mij in de ALS verzorgingspost net na Wijchen, zo geeft ie met een telefoontje aan. Wij lopen allebei voor onze vriend Cock. Samen gaan we op de foto die we naar Cock doorsturen. Een totaal oververhitte jonge vrouw neemt intussen plaats in de ALS post. Haar hoofd ziet rood. Ze parelt zweet en heeft knallende hoofdpijn. Ze huilt want zij moet opgeven. Een van de ALS vrijwilligers bekommert zich om haar als we doorlopen.

Wijchen
Als we in de buurt van Wijchen komen bel ik Ria de Bruyn, die vanaf 07:00 uur aan de route zit, dat wij naderen. Eerst gaan we het centrum nog door, met de ‘Magic mile van Wijchen’ volgens een spandoek, wat staat voor een aaneengesloten ketting van zangkoren en bandjes. Met zo ’n muzikaal feest vergeet je even je voeten. Bij Verploegen begroeten we Ria en Gerda met aanhang. Vanavond eet ik bij hen.

Beuningen
Er wacht ons nog een feestje in het roze Beuningen. Dweilorkesten en privégeluidsinstallaties overstemmen elkaar hier in een geweldige sfeer. Nog weer verder drinken we koffie bij een kraam, waarvan de exploitant vraagt of we uit Den Haag komen. ‘Uit Leiden en omgeving, kan je dat niet horen dan’, zeg ik in mijn beste Leids.
Onverwacht loop ik plotseling naast een Voorschotense vriendin. Hé, wat bijzonder. Samen lopen we al pratend richting Nijmegen. Op drie kilometer voor de finish staat Moniek, onze hospita, met een zogenaamd Biertje Voor Onderweg. Echt lekker zo ’n BVO na een warme dag lopen.

Roze wolk
Eenmaal in Nijmegen centrum lopen we in een neergedaalde roze wolk. Alles en iedereen is hier eenkleurig en zingt en juicht. Een pracht ervaring. Nog even wat drinken bij de Wedren en het startbewijs voor morgen ophalen. Bij terugkomst in ons huisje verfris ik mij en ga opnieuw op weg naar Wijchen om bij de zusters de Bruyn te eten. Net bij het station barst een geweldig onweer los. Ik kan met een sprint naar de klaarstaande trein nog net droog blijven In de trein vele herkenbare roze lopers op weg naar huis. Later lezen wij over enkele gewonden bij de Wedren veroorzaakt door deze onweersbui.

Ria & Gerda
Bij Ria en Gerda, oorspronkelijk uit Voorschoten, krijg ik een heerlijke maaltijd en praten wij een paar uurtjes over hoe het ons in het leven is gegaan. De Vierdaagse, een verbindende factor.

Bij terugkomst in het huisje maken we nog even de staat der voeten op. Fred een blauwe teennagel. Ik één blaar. Morgen weer ‘vroeg’ Fred.

 

Back To Top