Voorschoten – Concertpianiste Aafje van Gemert speelde op 14 februari in een bomvol woonzorgcentrum Adegeest een romantisch pianorecital. Voor de pauze vertolkte zij werken van Händel en Chopin en na de pauze Schubert en Brahms. Het spel was vol passie, emotie en intimiteit. Aafje van Gemert wist de muzikale ideeën en het leven van de componisten op een toegankelijke wijze toe te lichten.
Over Händel vertelde van Gemert onder meer dat hij op 21 jarige leetijd naar Italie ging waar hij iedereen verbaasde met zijn virtuositeit op orgel en clavecimbel. Hij won daar een improvisatiewedstrijd van Scarlatti. Vanaf zijn 27ste jaar vestigde hij zich in Engeland. Daar schreef hij vele clavecimbelstukken waaronder de suite die in 1718 is uitgegeven. Deel 1 is een pareltje serene pure muziek. Deel 2 is een lichte dans. Deel 3 een serieus dramaatje. Deel 4 een fuga waarin 4 stemmen elkaar afwisselen met hetzelfde thema (Suite in F, HWV 427).
Over Chopin vertelde van Gemert dat hij 4 balades heeft gecomponeerd geïnspireerd door gedichten van Adam Mickiewic. Een ballade had een nieuwe vorm. Geen sonate- of liedvorm. Brahms en Liszt schreven later ook ballades. De ballade 1 van 1831 vond Schumann het mooiste stuk dat Chopin had gecomponeerd. In reactie daarop antwoordde Chopin destijds: "Ik ben blij dat te horen, het is ook mijn dierbaarste".In deze ballade hoorde je Chopin's Pools nationalisme. Een land dat niet meer bestaat, dat vecht voor autonomie en het behoud van de taal. Chopin vond een manier om zijn land, zijn trots, zijn pijn uit te drukken in zijn muziek toen het bezet werd door de Russen (Ballade 1 in g, opus 23 en Fantasie-impromptu opus 66).
Na de pauze klonk Schubert. In zijn korte leven - hij werd slechts 31 jaar - had hij veel moois gecomponeerd. Beethoven had het over een goddelijke vonk. Schuberts late sonates zijn lang. Duurt wel 45 minuten. Zij zijn een brug tussen de klassieke stijl en romantiek. Deel 2 een treurige bijna rouwende muziek met veel hoopvolle momenten. Deel 3 is een zorgloos lichte scherzo (Sonate in Bes, D960).
Ten slotte speelde Van Gemert Brahms. Met Clara Schumann bleef hij een leven lange vriendschap houden na het overlijden van Robert Schumann die hij een paar jaar heeft meegemaakt. Veel van zijn nieuwe stukken stuurde hij naar Clara om haar mening te horen. Over het 1e intermezzo schreef hij haar "Ieder maat moet als een vertraging klinken. Alsof je de melancholie uit elke noot wil zuigen. No 2 is een zoekend, wanhopig agitato met een tedere wals in het midden. no 3 vrolijk en speels. no 4 een Rhapsodie, een verzameling volksmelodieen, heroisch en vreugdevol stuk met mysterieuze momenten en een donker mineur einde (Klavierstücke opus 119).
Daarna werd Van Gemert volgens de traditie met bloemen beloond. Zo kwam er een einde aan dit zondagmiddagconcert in het inmiddels bekend geworden podium van Adegeest dat recht doet aan het adagium ‘geef Adegeest vleugels’.
In het gastenboek staan vele positieve reacties waaronder " Van harte bedankt, wat een prachtige middag" We waardeerden het programma en Brahms aan het slot was prachtig" Een geweldige middag. Om jaloers op de pianiste te worden" Het was weer een enerverende middag, een prachtig concert, geweldig namens de groep van Zoeterwoude" Beste Aafje, genoten hebben wij van jouw mooie pianospel. Vooral mijn vader van 92 jaar, die zelf jaren gespeeld heeft, heeft supergenoten. Ontroering zelfs. Dankjewel"
