Voorschoten – ‘No more Piet’,  zegt recensent Harry Steenvoorden. ‘Maar we vergeten hem niet’. Hij sprak woensdagavond tijdens de herdenking voor musicus en jazzliefhebber Piet Wezepoel die vorige week overleed. Ook burgemeester Staatsen nam het woord en memoreerde de tomeloze energie van de Voorschotenaar.

Een herdenking in de stijl van Piet. Met een live band, zangers, een hapje en een drankje. Zo'n 200 mensen waren naar het Cultureel Centrum gekomen. “We hebben hier bewust voor gekozen”, zeggen dochter Ponciana en haar moeder. “Een kopje koffie en cake paste niet bij hem.” De twee zijn ontroerd en blij dat zoveel mensen zijn gekomen. Niet alleen uit Voorschoten maar uit de hele muziekwereld.

De avond stond vooral in het teken van zijn Stichting Podium Jong Professional Jazz. Oud-studenten Constantijn Schaap, Priscilla Nokoe, Yvonne Smeets zongen. Katja Hyunjung Ji, Francesco Sacchetti, de bekende Erik Albjerg en Tjeerd Klapwijk begeleidden. Het was alsof er een gewone PJPJ middag werd gehouden, alleen Piet was er niet. Foto’s van hem stonden voor hem podium naast de bloemstukken.

Volhardend
“Piet Wezepoel was iemand die overliep van energie, die overliep van initiatieven, die andere mensen wist te enthousiasmeren en mee te krijgen”, vertelde burgemeester Staatsen. “Hij was een bedenker, maar ook de uitvoerder van wat hij bedacht: een bijzondere combinatie! En hij deed dat alles met totale overgave en meer dan volhardend. Je kwam bijvoorbeeld bij Piet niet weg, als je geen donateur van de Stichting Podium Jong Professional Jazz was: en dat ben ik dus ook! Piet was 20 jaar voorzitter van PJPJ. Daarmee heeft hij zich onsterfelijk gemaakt.”

Meer
Maar de burgervader memoreerde ook andere activiteiten die wellicht wat minder bekend zijn zoals zijn werk voor de EHBO en het Rode Kruis. Daarnaast heeft hij 9 jaar een damesvoetbalteam van V’97 getraind en gecoached. Hij was de bedenker van de penaltybokaal. “Piet was ook actief voor de Natzweiler, een blad voor overlevenden en nabestaanden van het gelijknamige vernietigingskamp uit de tweede wereldoorlog. De vader van Piet zat gevangen in dit kamp in de Elzas. Piet kopieerde, bond het blad samen en verspreidde het blad onder een paar honderd leden.”

Bevlogen
Muziekrecensent Harry Steenvoorden sprak over Piet’s stijl van aankondigen. “Dit is uniek, dit zie je nergens”, imiteerde hij. “Piet vond dat ik zijn vaste correspondent moest zijn en zo gebeurde het ook. Tijdens de concerten zag je hem schitteren en stralen op het podium. Een ongeoefende spreker maar een intens bevlogen mens en musicus. En hij had vaak gelijk: het was uniek, elke keer weer. No more Piet, maar we vergeten hem niet!”