Voorschoten - Het was al een prachtige middag die Nelleke de Vries zondagmiddag organiseerde naar aanleiding van haar 40-jarig jubileum als pianolerares in Voorschoten en Wassenaar maar de opbrengst was nog mooier. Maar liefst € 930,- voor kinderen met autisme.

En een deel van dat bedrag gaat naar de opening van Villa Voorschot, een initiatief van Stichting Voorschot. 16 ouders bouwden een woon/werk huis voor hun jong volwassenen met autisme en een andere beperking. Begin april komen de eerste bewoners. De officiële opening is later. Er was geen geld voor muziek bij de opening maar dat gaat Nelleke nu regelen en als zij iets doet, komt het absoluut goed. De rest van het bedrag gaat naar andere doelen die zich inzetten voor kinderen met autisme.

Maar daarnaast ging het zondagmiddag in De Ontmoeting natuurlijk vooral om Nelleke. Eigenlijk wilde ze dierenarts worden maar dat bleek fysiek te zwaar. Dan maar voor de klas maar het zou zonde zijn om niet iets met haar muzikale talent te doen. En dus ging Nelleke naar het conservatorium en werd pianolerares.

In 2000 kreeg Nelleke problemen met haar handen en kon ze een jaar niet spelen. Niet getreurd, ze studeerde directie en ook dat sprak haar aan. Al vrij snel mocht zij het dirigeerstokje vasthouden voor Voorschoten Brass

Zondagmiddag kon ze haar publiek overtuigen van haar enorme talenten want naast dat ze een begenadigd pianiste is, heeft ze ook een talent voor les geven. Dat lieten zeven van haar leerlingen horen.

En natuurlijk mochten collega’s niet ontbreken. Zoals dwarsfluitist Henny Hup waar Nelleke al 28 jaar mee samen musiceert. Maar ook saxofonist Ronald Koek, Kavisch Kohabir op de dwarsfluit en het salonorkest Nescapade. Daarnaast zingt Nellek ook nog bij het Voorschotens Kamerkoor. Muziek zit haar gewoon in het bloed.

Alles bij elkaar een afwisselend programma van klassiek tot jazz en pop met als hoogtepunt het samenspelen met haar kinderen Maaike (klarinet) en Mathijs (trompet) en Herman Lodder op het orgel.  

Een mooie muzikale middag met Voorschotens talent. Zou dit zo maar eens een traditie kunnen worden?